Bolesław II Rogatka

Bolesław Rogatka był najstarszym synem Henryka Pobożnego i księżniczki czeskiej Anny. Urodził się między 1220 a 1225 rokiem. Pierwszą żoną Bolesława była hrabianka anhalcka Jadwiga, która urodziła mu ósemkę dzieci.

Jadwiga zmarła w 1259 roku, a drugą żoną księcia została księżniczka pomorska Eufemia. Ich małżeństwo nie było udane i zakończyło się odejściem księżniczki. Po śmierci Pobożnego na polach legnickich w 1241 roku, Bolesław odziedziczył Dolny Śląsk, ziemię krakowską, część Wielkopolski i ziemię lubuską.

Bolesław Rogatka - konflikt z książętami Piastowskimi

Za młodu Bolesław Rogatka niezbyt wiele uwagi poświęcał rządzeniu i znany był z bardzo hulaszczego trybu życia. W jego otoczeniu żyło wielu niemieckich najemników, błędnych rycerzy i podejrzanych osobistości, w towarzystwie których Bolesław Rogatka najeżdżał na swoich sąsiadów. W 1241 roku Kraków został zdobyty przez Konrada Mazowieckiego. W kolejnym roku możni wielkopolscy zdecydowali się, że oddadzą władzę miejscowej linii Piastów – Przemysłowi I oraz Bolesławowi Pobożnemu. Rogatka zachował tylko Santok, Zbąszyń i Międzyrzecz. Możni na Śląsku byli na tyle zaniepokojeni zachowaniem Bolesława, że zdecydowali się uwięzić księcia w Legnicy. W efekcie książę musiał zgodzić się na współrządzenie z bratem, Henrykiem III. W 1248 roku doszło do podziału Dolnego Śląska na dzielnicę wrocławską i dzielnicę legnicko-głogowską. Rogatka wybrał tą drugą dzielnicę, ale wcale nie zrezygnował z praw do całości. W zamian za pomoc niemieckich najemników, Rogatka oddał arcybiskupowi magdeburskiemu połowę ziemi lubuskiej, a drugą połowę przekształcił w lenno. Jego brat Henryk pomocy szukał w margrabiego Miśni, oferując mu Szydłów i ziemie między Bobrem a Kwisą. Bracia zaczęli walki między sobą w 1249 roku. Bolesław, kierując się na Wrocław, podpalił w Środzie kościół razem z zamkniętymi w nim mieszczanami. W końcu Przemysłowi I oraz Konradowi, młodszemu bratu Rogatki, udało się najechać na Śląsk i porwać Bolesława. W zamian za wolność książę musiał oddać Konradowi Głogów.

W 1248 i 1249 roku Bolesław Rogatka wydał dwa przywileje na rzecz wrocławskiego biskupstwa, nie powstrzymało go to jednak przed atakami na kościół. W 1256 roku Bolesław i jego ludzie napadli na biskupa Tomasza i uprowadzili go do Wlenia. Stamtąd biskupa przeniesiono do wieży w Legnicy, gdzie biskup był więziony przez pół roku. Bolesław chciał też zwabić do Legnicy Konrada, ten jednak, wcześniej ostrzeżony, porwał Bolesława i osadził go w Głogowie. Za porwanie biskupa na Rogatkę rzucono klątwę, a arcybiskup Pełka ogłosił nawet, że przeciwko księciu zostanie zorganizowana wyprawa krzyżowa.

W 1258 roku Bolesław złożył przyrzeczenie, że zapłaci biskupowi odszkodowanie, a także wybrał się z setką rycerzy w grudniu 1261 roku na pokutę do katedry wrocławskiej. Tam ukorzył się przed biskupem Tomaszem i zapewnił mu pełny immunitet dla posiadłości biskupich. Bolesław Rogatka przez sześć kolejnych lat płacił wysoką grzywnę na budowę nowej katedry. W lutym 1277 roku Rogatka znowu porwał Henryka z jego dworu w Jelczu i umieścił go w więzieniu we Wleniu. Król Czech Przemysław Ottokar zawiązał porozumienie z Rogatką i zgodził się oddać mu zachodni pas ziemi wrocławskiej, wraz ze Strzegomiem i Środą. W Boże Narodzenie 1278 roku Rogatka zmarł na dyzenterię. Przed śmiercią zdążył jeszcze ufundować klasztor dominikanów w Legnicy, gdzie urządzono jego pogrzeb. Książę Bolesław Rogatka był także wielkim miłośnikiem turniejów rycerskich i pieśni.