Rozszumiały się wierzby płaczące - pieśń, tekst, wykonanie
Pieśń wojskowa Rozszumiały się wierzby płaczące powstała w czasie II Wojny Światowej pod pierwotnym tytułem Rozszumiały się brzozy płaczące. Auotorem pieśni Rozszumiały się wierzby płaczące był Roman Ślęzak, melodia natomiast została zapożyczona z rosyjskiej pieśni Pożegnanie Słowianki autorstwa Wasilija Agapkina. Pieśń Rozszumiały się wierzby płaczące zyskała ogromną popularność szczególnie wśród partyzantów. Tekst pierwotnej wersji pieśni Rozszumiały się wierzby płaczące został zmodyfikowany w 1943 roku przez nieznanego autora. Brzozy zastąpiono wówczas wierzbami.
Rozszumiały się wierzby płaczące - tekst
1. Rozszumiały się wierzby płaczące,
Rozpłakała się dziewczyna w głos,
Od łez oczy podniosła błyszczące,
Na żołnierski, na twardy życia los.
Nie szumcie, wierzby, nam,
Żalu, co serce rwie,
Nie płacz, dziewczyno ma,
Bo w partyzantce nie jest źle.
Do tańca grają nam
Granaty, wisów szczęk,
Śmierć kosi niby łan,
Lecz my nie znamy, co to lęk.
2. Błoto, deszcz czy słoneczna spiekota,
Wszędzie słychać miarowy, równy krok,
To maszeruje leśna piechota,
Śpiew na ustach, spokojna twarz, twardy wzrok.
Nie szumcie, wierzby, nam,
Żalu, co serce rwie,
Nie płacz, dziewczyno ma,
Bo w partyzantce nie jest źle.
Do tańca grają nam
Granaty, wisów szczęk,
Śmierć kosi niby łan,
Lecz my nie znamy, co to lęk.
3. I choć droga się nasza nie kończy,
Choć nie wiemy, gdzie wędrówki kres,
Ale pewni jesteśmy zwycięstwa,
Bo przelano już tyle krwi i łez.
Nie szumcie, wierzby, nam,
Żalu, co serce rwie,
Nie płacz, dziewczyno ma,
Bo w partyzantce nie jest źle.
Do tańca grają nam
Granaty, wisów szczęk,
Śmierć kosi niby łan,
Lecz my nie znamy, co to lęk.
