Złote ognie - pieśń, tekst, wykonanie
Złote ognie - pieśń, tekst, wykonanie
Pieśń wojskowa, a właściwie ballada, Złote ognie to pieśń dedykowana najmłodszym legionistom walczącym podczas I Wojny Światowej. Utwór pochodzi z 1915 roku. Autorem tekstu do pieśni Złote ognie jest Józef Mączka, legionista oraz najwybitniejszy poeta legionowy. Mączka jest autorem parafrazy kolędy W dzień Bożego Narodzenia. Muzykę skomponował Jan Wyżykowski. Z tekstu utworu widać, że młodzież legionowa przez starszych żołnierzy była traktowana prawie jak dzieci, na co z pewnością dzielni młodzi ludzie nie zasługiwali. Ostatnia strofa w poniższym utworze wyjaśnia znaczenie tytułowych złotych ogni – są one pociskami wroga, które trafiwszy żołnierza przynoszą kojącą tęsknotę, jaką jest śmierć.
Do wzruszającego motywu młodego chłopca, żołnierzyka powrócił w trakcie II wojny światowej Marian Matuszkiewicz, tworząc przepiękną balladę Deszcz, jesienny deszcz. Obie pieśni różni źródło nadziei – jeden żołnierz liczy na Opatrzność Bożą i marzy o powrocie do ukochanej, drugi marzy o śmierci, w której widzi wybawienie.
obraz: Józef Peszka - Legiony polskie we Włoszech
Złote ognie - tekst
1. Lecą, lecą ognie złote,
lecą po niebie,
na uciechę – na pieszczotę
dla ciebie to, żołnierzyku, lecą –
dla ciebie!
Masz, chłopczyku, gwiazdkę z nieba –
Czegóż więcej ci potrzeba?!…
2. Lecą, lecą gwiazdy złote
w ognistym snopie –
klęknij sobie, żołnierzyku,
klęknij w okopie!…
i paciorek tobie grzecznie
zmówić potrzeba! –
3. …Bo gdzie spadną gwiazdki złote,
wnet ukoisz ból – tęsknotę,
pójdziesz do nieba, chłopczyku –
pójdziesz do nieba!